Der gute Morgen!
Wat een drukte aan de schoolpoort op zondagavond! Allemaal blije gezichten: 89 kids omdat zij de sneeuwklassen van hun leven gaan beleven en 178 ouders en nog enkele plusouders omdat zij ook een rustig weekje tegemoet gaan.
Ik heb zelfs bij de kapper in Dag Allemaal gelezen dat er tripjes zijn geboekt naar Parijs, de Teut en het zonnige Tennerife. Ja buiten de schoolvakanties vallen die tripjes wel mee in prijs hoor.
Na een zalige busrit, de spuugzakjes bleven gelukkig in de verpakking, arriveerden de autocars om 07.45 uur aan Berghof. Bij het openen van de deuren kwam de zweetgeur ons al tegemoet. Ocharme die buschauffeur want hij mocht zich niet douchen in het hotel.
Een heerlijk ontbijtje werd geserveerd in de verbruikzaal. Klinkt sjiek hé!
Na het ontbijt werd de kamerindeling bekend gemaakt. Wat was me dat: joepie , yes, chill, … en weer blije gezichten want de smeergelden aan de juffen en meester hebben gerendeerd.
Iedereen heeft wel een vriendje of vriendinnetje op zijn /haar kamer. Nee papa, gemengde kamers zijn nog niet voorzien.
De valiezen werden geopend en daar rolt toch oma José uit de koffer. Vlug de bus laten terugkomen en oma José even in de kofferruimte gestopt. Zou die zweetgeur misschien van José zijn geweest?
Hoe zwaar en groot waren die koffers wel niet?
Ik schat 25 à 30 kilogram. Volgens mij zijn er ganse linnenkasten mee naar Oostenrijk gekomen.
” Mijn mama heeft alle handdoeken mee gegeven die er thuis te vinden waren “, zegt Lore. ” En de rest van de week gaat mijn familie zich drogen met de haardroger. Met deze schitterende zon wekken de zonnepanelen toch voldoende energie op”.
Nu was het tijd om het skimateriaal te passen. dat was een ander paar latten. Bot te groot, bot te klein, ik vind geen veters, is dit de modekleur van dit seizoen, mijn nichtje heeft latten van de Zeeman en … Ja , je zou voor minder gaan waterskiën.
Om 12.00 uur was de tafel gedekt en de kalkoenlapjes en puree verdwenen als sneeuw voor de zon. Dit is niet eten maar … (rijmt). Wel leuk om te zien en de kokkin had eer van haar werk.
En dan om 13.40 uur arriveerde de skibus en vertrokken we allemaal blij gezind naar de skipiste. De jonge skiërs werden volgens niveau ingedeeld in 10 groepen. De monitoren stellen we morgen wel even aan jullie voor.
Vandaag hebben de monitoren onze jonge, vermoeide skiërs ontzien maar morgen is het werkendag.
Om 16.15 uur nog een vieruurtje aan het hotel. Dat broekje gaat spannen vrees ik op het einde van de rit.
Meester Ronny vertelde ons iets over Yeti’s en dollars en hopelijk bezorgt ons dit geen nachthengsten straks. Brrrrrrr….
Na het avondeten en douchen, eindelijk verlost van die busgeur, werd er nog een kaartje geknutseld voor het thuisfront( lees geldschieters). Hou dus de brievenbus maar in ’t oog de komende dagen.
Alsof het nog niet druk genoeg was vandaag , komen de drie Oostenrijkse poetsvrouwen klagen dat de kamers niet zo ordelijk zijn. Voor alles hoort wat en bijgevolg beloofden ze om iedere dag een prijs te voorzien voor de schoonste kamer van het hotel. Volgens mij hadden ze alle drie een snor maar door het mondmasker kon ik het niet goed zien.
21.00 uur … sttttt…. iedereen ligt in bed en zandmannetje doet zijn ronde. Hier en daar een snuifje zand en bij anderen een ganse zak potaarde;
22.00 uur: alle ogen en snaveltjes zijn gesloten
In de verte hoor ik de kerkklokken luiden en ik denk dat ik daar morgen eens ga kijken.
Het St@rtbaanteam schiet in actie want er valt heel wat post te verwerken.
Tot morgen,
je reporter ter plaatse
Category: Sneeuwklassen